เฟซบุ๊ก อยากดังเดี๋ยวจัดให้ รีเทริน์ part 6 โพสต์ภาพแชทไลน์ของคุณครูท่านหนึ่ง ที่ไลน์ไปตามให้นักเรียนที่ขาดสอบ มาติดต่อขอสอบตามหลัง แต่กลับได้รับคำตอบชวนอึ้ง เพราะเด็กใช้คำพูดหยาบคาย ถามคุณครูกลับมาว่า “จะให้หนูเอาxีดีดไม้ไผ่ไปโรงเรียนหรืออย่างไร” โดยในโพสต์ระบุว่า
สมาชิกในกลุ่มแชร์เรื่องราวไว้(ขอกราบคุณครูด้วยหัวใจ).. พยายามนึกภาพเด็กนักเรียนในแชท.. “เอาxีดีดไม่ไผ่” ไปโรงเรียนไม่ออก เมื่อเราอยากให้โอกาสเด็ก แต่ตัวเด็กเองไม่ให้แม้กระทั่งโอกาสตัวเอง
เมื่อหนูไม่มาในวันที่โรงเรียนจัดสอบ ครูตามหนูมาสอบกลับได้รับคำตอบแบบนี้ และวันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุด แต่ครูรอให้มาติดต่อทั้งวันกลับไม่มา ถือว่าครูทำดีที่สุดแล้วนะคะ
หากใครก็ตามที่เป็น พ่อคน แม่คน หรือในอนาคตอยากมีลูก ท่านคงคิดว่าครูทำไมไม่สอนเด็ก ? นอกจากการสอนแล้วครูยังมีหน้าที่อบรมคุณธรรมจริยธรรมให้กับนักเรียน แน่นอนว่าครูสอนตลอดหรือสอดแทรกในชั้นเรียนอยู่เสมอ
แต่ถ้าหากท่านคิดว่าครูไม่ใส่ใจพอ ในหนึ่งห้องมีนักเรียนอย่างต่ำห้องละ 20 คน ครู 1 คน สอนหลายห้อง และใน 1 วัน ครูมีงานหลายอย่างนอกเหนือจากงานสอน ถ้าใส่ใจเพียงแค่คนใดคนหนึ่ง เด็กที่เหลือต้องปล่อยเขาหรือ
สิ่งที่คนเป็นครูอยากฝากคือ อยากให้ท่านดูแลบุตรหลานช่วยกัน ดูแลในที่นี้อาจไม่ได้หมายถึงการดูแลข้าว น้ำ เงินทอง หากแต่เป็นการอบรมสั่งสอน สร้างค่านิยมที่ดีงามให้กับบุตรหลาน
การอบรมไม่ใช่แต่เพียงบอกหรือพูดด้วยลมปากเท่านั้น แต่ต้องประพฤติ ปฏิบัติให้เขาเห็นด้วย
ดังสุภาษิตที่ว่าไว้ “ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน” “ดูช้างให้ดูหางดูนางให้ดูแม่” “สำเนียงส่อภาษากิริยาส่อสกุล”
ไม่ว่าจะพูดสอนเขาแค่ไหนแต่ไม่ปฏิบัติให้เขาดู พฤติกรรมที่เขาแสดงออกก็ล้วนแล้วแต่เลียนแบบจากเรามาทั้งนั้น
สถาบันครอบครัวถือเป็นสถาบันแรกที่สำคัญที่สุดที่เขาจะเรียนรู้และเลียนแบบ ส่วนสถาบันการศึกษาจะเป็นส่วนช่วยขัดเกลาขึ้นอีกระดับ กว่าจะเป็นเพชรเม็ดงามก็ต้องผ่านการขัดเกลามาอย่างหนัก
จุดประสงค์ของโพสต์นี้ไม่ได้แขวนเด็กให้ใครติหรือด่า แต่เพียงรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้รับตอบกลับมาทั้งที่ตัวเราหวังดี และท้ายที่สุดคืออยากฝากไปถึงผู้ปกครองให้ช่วยกันดูแล ใช่จะให้ครูดูแลฝ่ายเดียว
เพราะครูก็คน มีความรู้สึก ผิดหวัง เสียใจ เป้าหมายที่อยากเป็นครูมาตลอด บางทีพอเข้ามาเป็นจริงๆแล้วมาเจอแบบนี้ มันบั่นทอนความรู้สึก ไม่แปลกใจเลยที่ใครจะลาออก
จะรู้สึกมีความสุขหรือทุกข์ในชีวิตของคนเป็นครู ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตัวแปรนั้นคือนักเรียนเป็นหลัก ถึงแม้งานอื่นจะเหนื่อยจนสาหัส แต่ถ้านักเรียนมาซ้ำให้ความรู้สึกของคนเป็นครูดิ่งลงไปอีก
เส้นทางเกษียณหรือลาออกก่อนวัยอันควรคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม…
