กว่าจะเจอ "ทีลอเล"

ผมเขียนเรื่องนี้ในลักษณะไดอารี่ ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำก่อนนอนทุกคืน เพื่อเป็นการทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน สำหรับผมทุกวันที่ผ่านไปล้วนส่งผลให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่ในวันพรุ่งนี้ และการได้บันทึกเรื่องราวประทับใจ มักจะทำให้ผมยิ้มได้เสมอในยามที่ได้กลับมาเปิดอ่านมันอีกครั้ง

วันพุธที่ 5 มกราคม 2565

สู่แผ่นดินดอยลอยฟ้า อุ้มผาง

วันนี้ต้องฝืนตื่นตั้งแต่โทรศัพท์มือถือปลุกเวลาตี 4 เพราะมีนัดหมายกับคณะอีก 5 ท่าน เดินทางสำรวจเส้นทางท่องเที่ยวใน อ.อุ้มผาง จ.ตาก ดินแดนที่ไกลแสนไกลจากกรุงเทพฯ ซึ่งถูกปิดกั้นด้วยขุนเขาสูงชัน การเดินทางโดยรถยนต์ต้องใช้เวลาเกือบ 11 ชั่วโมง แม้ว่าจะเคยเดินทางไปจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ก็ยังตื่นเต้นเร้าใจทุกครั้งกับเส้นทางดอยลอยฟ้า ที่ปะปนความสวยงามของธรรมชาติป่าเขาไว้อย่างกลมกลืน

ใกล้ค่ำเป็นช่วงเวลาที่คณะของเราเดินทางมาถึง ตูกะสู คอทเทจ รีสอร์ท ที่พักสวยสไตล์คันทรีติดอันดับต้นๆ ของ อ.อุ้มผาง โดยมีพี่อู๊ดดี้และพี่ยุ้ย ผู้เป็นเจ้าของรอคอยต้อนรับอย่างอบอุ่น พร้อมด้วยอาหารอร่อยๆ ไว้รอคอยพวกเราเช่นกัน

มื้อค่ำท่ามกลางอากาศหนาว เรื่องราวการเตรียมตัวเพื่อผจญภัยในผืนป่าทุ่งใหญ่นเรศวร ได้ถูกบรรยายจากพี่อู๊ดดี้ผู้ซึ่งจะเป็นหัวหน้าคณะพาพวกเราเดินทางไปชิมราง ประมาณว่าอุ่นเครื่องวอร์มขาที่น้ำตกทีลอซูในวันรุ่งขึ้น ก่อนลงสนามจริงที่ว่ากันว่าโหดระส่ำในวันต่อไปยังน้ำตกทีลอเล ที่น้อยคนนักถ้าไม่ใช่สายลุยจริงคงไปไม่ถึง

คืนนี้เราทุกคนขออำลาเจ้าถิ่นในช่วงเวลาเกือบสองยาม อากาศยิ่งดึกยิ่งทวีความเย็นยะเยือก ผมหลับตานำพาร่างไว้ใต้ผ้าห่มหนานุ่ม ที่ป้องกันไออุ่นจากร่างกายออกไปปะทะกับความเหน็บหนาวอย่างดุเดือด ไม่นานภาพในจิตนาการถึงเรื่องต่างๆ ก็ค่อยๆ จางหายไป พร้อมกับปากกาที่เอนตัวนอนลงบนสมุดข้างหมอน

วันพฤหัสบดีที่ 6 มกราคม 2565

8 นาฬิกากว่าๆ เรือยางพาคณะเราออกจากท่า สายน้ำแม่กลองลำน้ำสำคัญของ อ.อุ้มผาง พาเรือไหลละลิ่วล่องลอยโดยมีคนพายบังคับทิศทางหัวท้าย สองฟากฝั่งเป็นราวป่ามีโตรกผาให้ชื่นชม ความเงียบสงบทำให้เราได้ยินเสียงนกและเสียงน้ำ ลำน้ำสายนี้เกิดขึ้นจากลำห้วยหลายสายไหลลงมารวมตัวกัน ลัดเลาะไปตามซอกเขาผ่านเข้าไปในป่าทุ่งใหญ่ฯ แล้วไหลลงเขื่อนศรีนครินทร์

เวลาสายช่วงปลาย 9 นาฬิกา สายน้ำนำพาเรามาพบกับบริเวณที่เรียกว่าน้ำตกทีลอจ่อ เป็นน้ำตกที่ไหลผ่านหน้าผาหยดลงมาคล้ายสายฝน ก่อเกิดเป็นลำแสงมหัศจรรย์ 7 สี ทอดตัวโค้งบนผิวน้ำให้นักเดินทางได้ยิ้มยินดีที่ได้เห็นสายรุ้งธรรมชาติใกล้ตัว

น้ำขิงลุงยศ ดื่มเท่าไรก็กลับมาเท่าเดิม

เลยไปอีกสักระยะได้มาแวะพักบ่อน้ำร้อน คนเรือบอกว่าที่นี่คือเซเว่นกลางป่า จากเรือเดินขึ้นตลิ่งสิ่งที่เห็นคือเพิงพักร้านขายเครื่องดื่มและอาหารถิ่นปิ้งย่าง “เชิญ คร๊าบ มาแวะชิมน้ำขิงลุงยศกันก่อนคร๊าบ..น้ำขิงลุงยศอุ่นๆ มีให้ดื่มกันฟรีๆ คร๊าบบบบ” เสียงของชายวัยกลางคนร้องเรียกผู้มาเยือนด้วยความอารีฟังดูรู้สึกมีไมตรียิ่งนัก

อดไม่ได้ที่จะต้องเดินไปตามเสียงชักชวนราวต้องมนต์สะกด ลุงยศยิ้มพร้อมรินน้ำขิงจากกาลงในแก้วกระดาษแล้วยื่นส่งให้พร้อมแนะให้ลองชิม น้ำขิงกลิ่นหอมรสเผ็ดน้อยปนหวานผ่านคอรู้สึกอุ่นสะท้าน ลงยศยิ้มพร้อมยกกาเติมน้ำขิงเพิ่มให้ “ลองชิมไส้ตันไหมลุงยศไหมครับ ไส้ตันลุงยศอร่อยน๊า..”

จัดมาสิครับลุง ไส้หมูขาวตันต้มเกือบสุกแล้วย่างไฟต่อ กลิ่นหอมยั่วยวนเสียเหลือเกิน ลุงยศหั่นไส้หมูพร้อมเสริฟมาบนเขียงนั้นเลย น้ำจิ้มแจ่วรสเค็มเผ็ดมาครบสูตร อร่อยทีเดียวครับ นอกจากน้ำขิงแล้วผมยังได้ชิมน้ำสมุนไพรลุงยศต่ออีก รสชาติน้ำสมุนไพรที่มีชื่อเรียกต่างๆ ชวนให้ขำ ชิมกันจนเกรงใจเป็นต้องขอซื้อแล้วนั่งลิ้มลองกันตรงนั้นเลย เป็นอันว่าผมไม่ได้เดินไปดูบ่อน้ำร้อน ได้แต่นั่งจมอยู่บ่อน้ำขิงน้ำสมุนไพรลุงยศแค่นั้นเอง

ก่อนจากลาเพื่อไปต่อ ลุงยศเติมน้ำสมุนไพรไล่ลมในกระเพาะให้ผมจากที่พร่องไปเกินครึ่งจนเต็มขวดเหมือนเดิม โดยไม่คิดเงินเพิ่มแม้แต่บาทเดียว นายท้ายและนายหัวเรือบอกผม “นั่นไงเสร็จลุงยศอีกรายแล้ว” ฮ่าๆๆ เป็นเรื่องขำที่จดจำกันไป น้ำขิงลุงยศ ดื่มแล้วเซๆ

อีกหนึ่งปริศนาที่มาของชื่อ น้ำตกทีลอซู

นั่งเรือมาจนถึงผาเลือด จากนี้ต้องต่อด้วยรถกระบะขับเคลื่อน 4 ล้อ เข้าไปยังบริเวณที่ทำการเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุ้มผาง น้ำตกทีลอซู ระยะทางประมาณ 10 กม. และเดินเท้าต่ออีก 1.5 กม. จึงจะถึงตัวน้ำตกทีลอซู

น้ำตกทีลอซู ได้ชื่อว่าเป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียอาคเนย์ และสวยติดอันดับ 6 ของโลก เป็นที่น่าภาคภูมิใจของชาวไทยทุกคน และควรช่วยกันรักษาธรรมชาติผืนป่านี้ไว้ให้คงอยู่สืบไป เกี่ยวกับที่มาของชื่อน้ำตกทีลอซูนั้น แต่เดิมว่ากันว่ามาจากภาษาของชาวปกาเกอะญอซึ่งมีความหมายว่า ที หมายถึง น้ำ , ลอ หมายถึง ไหล , ซู หมายถึง ดำ รวมแล้วแปลว่า น้ำตกดำ  แต่ในปัจจุบันได้มีการค้นคว้าถึงความหมายกันใหม่ โดยคำว่า ที และ ลอ มีความหมายตามเดิม แต่คำว่า ซู ในภาษาพูดของชาวปกาเกอะญอนั้นแปลว่า น้ำที่ไหลลงมาอย่างแรง ความหมายโดยรวมก็คือ น้ำตก นั่นเอง

ไม่ว่าความหมายของชื่อน้ำตกทีลอซูที่ถูกต้องนั้นจะเป็นอย่างไร ท้ายสุดแล้ว ณ ที่แห่งนี้ก็ยังคงความสวยงามและยิ่งใหญ่ที่ถูกปกปิดด้วยผืนป่าภูเขาสูงชันยากต่อการเข้าถึง เป็นสถานที่ท้าทายสภาพร่างกายและจิตใจผู้มาเยือนทุกผู้คน

วันศุกร์ที่ 7 มกราคม 2565

กว่าจะเจอ ทีลอเล  

เกือบ 20 ปี ที่ได้ยินเสียงร่ำลือถึงความสวยงามแต่ยากต่อการเข้าถึง น้ำตกทีลอเล แม้ว่าจะได้เดินทางมา อ.อุ้มผาง อยู่ทุกปี พี่อู๊ดดี้แห่งตูกะสู คอทเทจ รีสอร์ท เอ่ยปากชวนหลายครั้งแต่เราก็พลาดโอกาสแบบเฉียดไปมาอยู่เสมอ วันนี้ทาง ททท.สนง.ตาก จัดโปรแกรมพาสื่อมวลชนเข้าไปยลน้ำตกทีลอเล สำรวจเส้นทางแหล่งท่องเที่ยว จึงไม่ขอพลาดโอกาสร่วมเดินทางเหมือนที่แล้วมา

เราเริ่มต้นด้วยการลงเรือยางที่หมู่บ้านปะหละทะ ไปตามลำน้ำแม่กลองจากทิศเหนือลงสู่ทิศใต้ ระหว่างทางสนุกสนานไปกับการเสวนากับผู้ร่วมลงเรือลำเดียวกัน สายน้ำคดโค้งไปมาแก้ปัญหาเมื่อต้องเผชิญแก่งหิน เส้นทางสายนี้มีแก่งใหญ่อยู่หลายจุด เช่นแก่งหักศอก แก่งคนมอง สองแก่งนี้ตั้งชื่อตามลักษณะสัณฐานที่พบเจอ ต้องชอชื่นชมฝีพายหัวเรือ นายแชมป์มือเบ็ด และพี่เหล็กสายหวาน อีกทั้งนายท้ายน้องโตผู้บึกบึนสายฮาแบบมึนๆ ที่พาเราผ่านกระแสน้ำทุกแก่งมาได้อย่างแคล้วคลาดปลอดภัย

อาหารกลางวันในรูปแบบข้าวผัดกระเพราห่อใบตอง แลดูน่ารักกลมกลืนไม่ฝืนทำลายธรรมชาติ ภัตตาคารริมสายน้ำใสไหลเย็นช่วยให้เจริญอาหารโดยรับประทานไปเสีย 2 ห่อ จากนั้นจึงออกเดินทางต่อ

 
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่ได้นับ จำได้ว่าเป็นช่วงบ่ายใกล้เย็น ได้เดินทางถึงแค้มป์ที่พักริมน้ำ แต่แอปของเพื่อนร่วมทางสรุปผลว่าตั้งแต่เช้าเริ่มพายมาจับระยะทางได้ 25 กม. พี่เหล็กแปลงร่างจากฝีพายนายหัวเป็นเชฟกระทะเหล็ก เตรียมประกอบอาหารมื้อค่ำอย่างชำนาญการครัวป่า อุปกรณ์ครัวน้อยชิ้นไม่ถือเป็นอุปสรรคสำหรับเขา ระหว่างนี้เราชาวนักสำรวจออกเรือต่อไปอีกไม่เกินระยะ 200 ม. ก็ถึงจุดหมายปลายทางฝัน

เสียงน้ำตกไหลลงมาจากหน้าผากระทบหินเบื้องล่างส่งสัญญาณมาก่อนตัวจริง พอเรือพ้นเหลี่ยมเขาและเงาไม้ ภาพสายน้ำขาวไหลลงมาเป็นเส้นตรงลงสู่ลำน้ำแม่กลอง ทำให้เราทุกคนต่างอุทานพรรณนาถึงความงาม ทีลอเล ที่ชาวปกาเกอะญอเรียกขานซึ่งแปลว่า น้ำตกที่ไหลลงมากระทบหิน หลั่งไหลลงมาอย่างไม่จบสิ้นจากผาด้านบน

เรือล่องต่อไปให้เราได้ชื่นชมอย่างใกล้ชิด ระหว่างนั้นทีมสตาฟโรยเชือกไปตามทาง เพื่อไว้สาวเชือกดึงเรือกลับผ่อนแรงการพายทวนกระแสน้ำ ถัดจากน้ำตกทีลอเลไปไม่ไกลแทบจะเรียกได้ว่าอยู่ติดกัน เป็นจุดโชว์ตัวอวดความงามและยิ่งใหญ่ของน้ำตกขั้นบันได อันมีความสวยมหัศจรรย์ต่างจากน้ำตกทีลอเลอย่างเป็นขั้นตอน น้ำตกไหลลงมาก่อตัวเป็นโตรกผาหินปูนตะปุ่มป่ำ คล้ายขั้นบันไดธรรมชาติ ความเยือกเย็นของละอองน้ำและโขดหินปูนก่อให้เกิดมอสส์ขี้นเป็นกลุ่มเขียวอยู่ทั่วบริเวณ

เราซึมซับบรรยากาศความประทับใจกับธรรมชาติในป่าลึกตรงหน้านี้อยู่นาน บางคนยอมเปียกเพื่อทวีความสุขสนุกสนาน บางคนยังห่วงอุปกรณ์ถ่ายภาพจึงต้องยับยั้งชั่งใจ คงไม่เกินเลยไปแน่หากผมจะสรุปว่า อ.อุ้มผาง จ.ตาก เป็นดินแดนบ้านป่าที่มีน้ำตกสวยงามอยู่เป็นจำนวนมากปะปนอยู่ในเกือบทุกหมู่บ้าน สมกับเป็นแหล่งต้นน้ำสำคัญที่ไหลลงไปหล่อเลี้ยงสรรพชีวิตรายทางจนถึงลุ่มน้ำภาคกลาง

กลับมาที่แค้มป์พักริมธาร ใกล้ค่ำมีเสียงช้างที่เดินทางมาเตรียมรับสัมภาระของพวกเรากลับในวันรุ่งขึ้นเดินทางมาถึง  ระหว่างรับประทานอาหารค่ำพี่อู๊ดดี้แจงกำหนดการเพื่อการเตรียมตัวอีกครั้ง พรุ่งนี้เราต้องเดินเท้าออกจากแค้มป์ ผ่านภูเขาลูกแรกที่ชื่อว่า เขาช้างร้อง โดยใช้เวลาประมาณ 2-3 โมง เมื่อทุกคนผ่านเขาลูกนี้ไปได้ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น เส้นทางหลังจากนั้นจะเป็นทางราบสลับเนินเดินเพลินไปในพงป่า แทบจะเรียกได้ว่าเดินจนลืมเวลากันไป ช่วงกลางถึงสุดท้ายจะต้องผ่านลำห้วยหลายสาย โดยมีจุดหมายอยู่ที่บ้านเซปะหละ รวมระยะที่ต้องเดินคือ 19 กม. ซึ่งน่าจะใช้เวลาถึง 8 ชม. ถือว่าสาหัสพอสมควร

คืนนี้ดาวเกือบเต็มฟ้า อาจเป็นเพราะว่ามียอดไม้มาบดบัง มุมมองจากเปลสนามไปสู่ท้องฟ้าชวนให้คิดถึงใครบางคนหากได้เดินทางมาด้วยกัน คงจะอุ่นละมุนกว่ากองไฟข้างเปลที่หมั่นเทฟืนใส่ไปเกือบทั้งคืน…ณ เวลานี้คงได้แต่เพ้อไป…ราตรีสวัสดิ์ครับ

ขอขอบคุณ / สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม ได้ที่

· การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) สำนักงานตาก โทร.055-541341-4 (วันจันทร์ – ศุกร์ เวลา 08.30 – 16.30)

Facebook  :  https://www.facebook.com/taktravel

· ตูกะสู คอทเทจ รีสอร์ท โทร. 055-561295 , 081-825  8238

www.tukasu.com