ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2542 ชีวิตคู่ที่สงบสุขของคู่รักคู่หนึ่งพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง เมื่อลูกสาววัย 3 ขวบของพวกเขาหายตัวไป ที่ตลาดที่มีเสียงดังในมณฑลกุ้ยโจว ประเทศจีน
ตามรายงานพบว่า คู่รักทำมีอาชีพค้าขายอยู่ในตลาด พวกเขามีลูกสาวสองคน ลูกสาวคนโตไปโรงเรียน ส่วนลูกสาวคนเล็ก อายุ 3 ขวบครึ่ง พ่อแม่ยังคงต้องพาไปดูแลที่ตลาดทุกวัน แต่เพราะวันเกิดเหตุลูกค้าแน่นร้าน ทั้งคู่ยุ่งกับการขายของ เมื่อหันมาไม่เจอลูกสาวก็ยังคิดว่าคงกำลังเล่นกับป้าและลุงที่แผงขายข้างๆ ดังนั้นเขาจึงไปขายของต่อโดยไม่ได้คิดมาก
อย่างไรก็ดี เมื่อเวลาผ่านไปสองชั่วโมง แม่ก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เธอวิ่งตามหาไปทั่วตลาดแต่ไม่พบลูกสาว จนสุดท้ายก็ทรุดลงกับพื้น ตบตัวเองซ้ำๆ และเอาแต่ร้องเรียกชื่อลูกสาว เพราะไม่อยากยอมรับว่าลูกสาวหายตัวไปแล้วจริงๆ
วันต่อมา สามีภรรยาไปหาตำรวจเพื่อแจ้งความการหายตัวไปของลูกสาว ตำรวจสันนิษฐานว่าลูกสาวของพวกเขาถูกลักพาตัวโดยผู้ค้ามนุษย์ แต่เนื่องจากไม่มีเบาะแส จึงยากต่อการสืบสวน ตำรวจขอให้ทั้งคู่กลับบ้านเพื่อรอข้อมูล แต่พวกเขาไม่อยากเอาแต่รอและยอมแพ้ จึงตัดสินใจปิดร้านและไปทุกที่เพื่อกระจายใบปลิวตามหาลูก และยังคงมักจะพกรูปถ่ายของลูกสาวเสมอ แม้เวลาจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม
ต่อมาเมื่อครอบครัวมีฐานะทางเศรษฐกิจดีขึ้น ทั้งคู่ก็ยังตัดสินใจไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น เพราะกลัวลูกจะกลับมาหาแล้วไม่เจอใคร อีกทั้งยังตัดสินใจทาสีบ้านเป็นสีชมพูซึ่งเป็นสีโปรดของลูกสาว โดยหวังว่าสักวันหนึ่งลูกสาวที่หายไปจะมาเคาะประตูบ้าน แต่ละวันอยู่ด้วยความหวังและความกลัว เมื่อเห็นข่าวเด็กถูกลักพาตัวและฆ่า ทำได้เพียงภาวนาขอให้ลูกมีสุขภาพแข็งแรง
17 ปีหลังจากเหตุการณ์สูญเสียลูกสาวคนเล็ก ลูกสาวคนโตได้ใช้แพลตฟอร์มค้นหาญาติเพื่อตามหาน้องสาว โดยระบุข้อมูลเฉพาะเจาะจงส่วนบุคคลต่างๆ หลังจากนั้นไม่นานก็พบข้อมูลส่วนตัวของหญิงสาวอายุ 20 ปี ที่ตรงกันกับข้อมูลน้องสาวที่หายไป น่าแปลกที่หญิงสาวคนนี้อาศัยอยู่ในบ้านเช่าฝั่งตรงข้ามถนน ห่างจากบ้านของครอบครัวเพียงถนนกั้นเลนเดียวเท่านั้น
เมื่อเจ้าหน้าที่ของแพลตฟอร์มตามหาบุคคลสูญหาย มาเห็นบ้านของหญิงสาววัย 20 ปี พวกเขาประหลาดใจกับสถานการณ์ความเป็นอยู่ที่ยากลำบากของเธอ ก่อนสอบถามทราบว่า เธอถูกรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม พ่อเจอเธอข้างถนนและรับมาเลี้ยง พ่อไม่เคยทุบตีหรือดุเธอ เขามักจะถือว่าเธอเป็นลูกสาวแท้ๆ
แต่ต่อมาพ่อถูกตัดสินจำคุก 10 ปี ส่วนแม่บุญธรรมที่มีอาการป่วยทางจิต ก็กลายเป็นคนเร่ร่อนไป เธอจึงเลือกที่จะแต่งงานเพื่อใช้ชีวิตต่อไป ปัจจุบันเป็นคุณแม่ลูก 2 เช่าบ้านและดูแลลูกๆ เพียงลำพัง เพราะสามีออกจากบ้านไปเมื่อ 2 ปีที่แล้วและไม่ได้กลับมาอีกเลย
สุดท้ายเจ้าหน้าที่จึงตัดสินใจพาเธอขึ้นไปที่ชั้น 3 ของบ้านเช่า และชี้ไปที่ฝั่งตรงข้ามพร้อมบอกว่า “คุณเห็นบ้านสีชมพูหลังนั้นไหม นั่นคือบ้านพ่อแม่แท้ๆ ของคุณ” อย่างไรก็ดี หญิงสาวยังไม่เชื่อคำพูดนั้น ดังนั้นจึงตัดสินใจทำการตรวจดีเอ็นเอกับครอบครัวที่อาศัยอยู่บ้านตรงข้าม และ 5 วันต่อมา ผลตรวจก็ชี้ชัดว่าพวกเขามีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดจริงๆ
ต่อมา เจ้าหน้าที่ได้นัดทั้งสองฝ่ายมาพบกัน ผู้เป็นแม่รีบโผเข้ากอดลูกสาวที่แยกจากกันไปนานถึง 17 ปี เช่นเดียวกับหญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น และเรียก “แม่” ด้วยความตื้นตันใจ ในขณะที่พ่อยืนเช็ดน้ำตาตัวเองอย่างเงียบๆ เหมือนที่แอบร้องไห้มาตลอด ส่วนลูกสาวคนโตก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ เธอเป็นคนที่เติบโตขึ้นมาโดยได้เห็นความทรมานของพ่อแม่ ตอนนี้สิ่งที่ครอบครัวไม่กล้าคิดฝันถึงได้เกิดขึ้นจริงแล้ว ทั้ง 4 คนได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
จากนั้น หญิงสาววัย 20 ก็เล่าถึงความทรงจำที่คลุมเครือในวันที่หายตัวไป เด็กหญิงวัย 3 ขวบ ไล่ตามคนขายลูกโป่งจนหลงทาง ในเวลานี้ชายวัยกลางคนเสื้อผ้าเลอะเทอะเข้ามาปลอบใจเธอ พาเธอเดินไปรอบๆ แสร้งทำเป็นช่วยตามหาพ่อแม่ ก่อนลักพาตัวเธอกลับไปเลี้ยงที่บ้านเกิด ชายคนนี้คือ “พ่อบุญธรรม” ของเธอเอง จนกระทั่งเธออายุได้ 15 ปี ถึงพากลับมายังกุ้ยโจวอีกครั้ง ก่อนมาอาศัยอยู่บ้านเช่าตรงข้ามกับบ้านของครอบครัวโดยไม่รู้ตัว
